Günaydın günaydın...
Sabah sabah ancak bu kadar güzel birşeyle güne başlanırdı. Kendisi -Poyraz- benim yeğenim olur, annesiyle Ankara'da yanyana apartmanlarda büyüdük, bitanecik kankam benim o... 2009 yazında markette alışveriş yaparken telefonum çalmıştı, açtım Ahu... Niye hiç aramıyosun teyze dedi? Anlamadım, saf saf haklısın diyorum. Yine dedi, teyze teyze niye aramıyosun diye. Meğer teyze olacakmışım, Poyraz yola çıkmış :) Telefon elimde markette ağlamaya başladım. Çok büyük heyecanla bekledik onu, bir geldi, hepimizin hayatını değiştirdi. Annemler onu uzun süre görmeyince niye görünmüyorlar, çok özledik der oldu. Mükemmel bir bebek kendisi, (lütfen maşallah diyelim), bu fotoğraflar da paşamın yaz tatilinden :) Bana nispet yapıyor galiba ama sınırsız yeğen kredisinden şimdilik sesimi çıkarmıyorum. Şayet şansını çok zorlarsa birkaç ısırık almak zorunda kalabilirim...
6 yorum:
şansını zorlamasına gerek yok ki istediğin kadar ısırıp mıncıra bilirsin :)
canım KAN-KAM
resmen gözlerim doldu o günü hatırlayınca. kim derdi bu kadar tatlı bi oğlum olacağını ( hiç de mütevazi olamayacağım :D )
ahahaha olma zaten gerçekler ortada :)
önce maşşaallah diyorumm,sonra çççoookk tatlı ve büyüyünce o tatlılığı yakışıklığa bırakacak büyük ihtimalle..:)çok can yakacak bu çoookk :)
:D çok teşekkürler.
Yorum Gönder